De Opa un sien Fondue!

Abmelden | Themenbereiche | Suche Moderatoren | Registrieren | Profil

DAT FONDUE
Düsse Geschicht leve Frünn, hört sick lögenhaft an, avers se is wahrhaftig passeert. Affspeelt hät se sick in unse Kreisstadt. De Nam n vun de Lüd, de de Hauptrull in disse Geschicht‘ speelt, will ick nich verraden. Ick nenn eer mal Opa un Oma, denn dat weern se ja ook.

An n Stadtrand harrn sick de beiden so n lütt Stück Land köfft. Dor stünn so n ole Bredderbood op, un de harr Opa in all de Johr n ümun anbaut. Un mit de Tied harr he dar so n richtig smucke un gemütliche Villa ut trechtklötert. To n Schluß harr Opa denn ook noch för so n beten Komfort sorgt. De Pump küm vun buten in de Dör, un vor de Iluusdör sett he nen groten Windfang. Den haar he extra so groot makt, domit he dor oock noch n Lokus ünnerkreeg. Somit harr det oock n End mit de Brummerhochtied in Sommer. Un Vinterdags bruk sick kein mehr wat afftofreern.

Weil Oma un de Gardinen dat Smöken nicht affkun n haar Opa sick dat Lokus ganz gemütlich inricht. He harr emm tapezeert, un an de Wand hüng dat Hochtiedsbild von jüm beiden. To den Lokus säg he jümmer:
"Dat ist min Paradies!" Un dor smök he denn ock sin Piep un leis de Winster Zeitung dabi.

Opa un Oma ehr Kinner wahnten ook in de Kreisstadt un besöchen de beiden aff un to un vertellten jüm öftmals vun denn neisten Stand der Technik un wat se sick all ns anschafft harr n.
Mal vertellten se vun ehren Fondue~Apparat, den se sick köfft harr n. So schwarm n se davun in de höchsten Töne, wie schön dat wär un wie gemütlich. Dat man den ganzen Abend darvör sitten kunn, sick wat verteil n un n Glas Vien oder n Buddel Beer dor to drinken kunn. Also würklich n feine Saak.

So harrn se de ol n Lüd neerschierig makt, un to Wiehnachten löten se sick vun de Kinner so n Ding schenken. Se harrn all ns mit— bröcht. Den Pott, dat Dreebeen, de Spritlamp, Töllerns, Gabelns, Fett, Sprit un sogor n Buddel Wien. Bevör se güngen, harrnse ehr all ns noch genau verteilt, wie de Saak funkschonieren deid.
Nu wull n Opa un Oma dat forts utprobeern. So kreeg de Kerben, de noch in de Badewann schömm, noch n Dag Gnadenfrist. Opa füng an un mök den Apparat kloor. He füll de Spritlamp up un dä dat Fett in den Pott. Oma deck den Disch, steek de Lichter an Dannboom an un mök de Buddel Wien up.

De beiden 0ld n harrn sick dat so richtig schön gemütlich makt. Un dat güng ja ook all ns ganz got, bit Opa sick mal soon beeten tüffelig anstelln da. Em war een Stück Fleisch vun de Gabel full n, in dat Fett rin. He angel un angel und kreeg dat goore Fleisch nich to fat n. Dor legg he de Gabel ut de Hand un lang mit de Fingers in dat Fett. Nu weer wat los.
Opa brüll up, reet mit de Hand den Pott vun t Dreebeen und jaul as son verleevten Kater, den sien Bruut utneiht is. He danz up een Been dörch de Stuuv, wie de Kinner up de Straat bien Hinkfoot speeln. Mit de Gemütlichkeit harr dat ja nu een Enn. Opa reen t de iluusdör up, un aff güng de Post na n Doktor.

As Opa nun weg wer, mök Oma erstmal Inventur. Vun den Disch wär de Polititur in n Ämmer; de Dischdeek, de Stohl un de Teppich weer vull Fettsprutten. Een Glück, dat dat Qel keen Füer fungen hätt, sünst war völlicht noch de ganze Kaat affackelt.

Vun t Fondue harr Oma de Ness bit bobenhoch vull un so kipp se dat heitte Fett, mitsamt dat Fleisch un den Sprit, in den Goldaminer. Jüst as se fertig wär un sick n beeten verpusten wüll, köom Opa na Huus. De ganze Hand harr n se eem verbunnen un gegen de Wehdag harr he n Sprütt kreegen.

De Schreck war Opa wull so n beeten up den Magen slagen, denn plötzlich müss he ut de BüX. He harr n barg Last dormit,de Büx daaltotrecken. Avers he kreeg dat trecht. Dann fummel he mit sien heele Hand sien Schmöäktüch ut de Tasch. Mit de Piep mang de Tänn, den Tabaksbütel in t Muul un de Rietsticken ünner n Arm bröch he sien Knösel ton dampen.
Dann schmeet he den brennenden Rietsticken twischen sien Been dörch, an den Spaßmacker vörbie, in den Goldammer.

"Rrumms" sä dat, un een Stickflamm schöt ut den Ammer rut un versengel Opa den Achtersten und noch wat meer.
Opa brüll es wenn he afsteeken wür. He sprüng hoch vun sien Thron, un rut ut de Döör. Sien Hemdslippen brenn lichterloh. Oma seich de Bescherung, gräp sick den nöchsten Ammer vull Wader, un swaps kreeg Opa tein Liter vorn Mors.

Nu seech sien Achtersen so schier ut, wie n affblöckert Entenmors. De Doktor schick emm in t Krankenhuus, un dor heft se emm dat Fahrgestel so beplastert, dat he 14 Dag nich krum kommen kuhn. De meiste Tid leeg he up n Buuk und dach daröber na, wieso de Goldainmer explodeern kunn. Naher hätt Oma emm all ns vertellt, un de Fondue— Apparat steiht nu öp n Spitzböön und ward langsam old:
Bruukt hebot de beiden em nie-nich wedder!!!